Sunday 19 July 2009

Καγιά: Η δικαίωση του Σκηνο-θέτη...

Ε, εντάξει, δεν το κάνω συχνά, αλλά όταν δικαιώνομαι πανηγυρικά, ε, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να.. μου δίνω τα εύσημα.. Έγραφα λοιπόν στις 24 Μαρτίου στο post "Η Καγιά στον Πρωινό Καφέ":

Και η Καγιά; Καταρχάς σηματοδοτεί – άτακτη – επιστροφή στο μοντέλο του λαμπερού, φωτεινού, όμορφου και ταλαντούχου πρωταγωνιστή (στην περίπτωση του πρωινάδικου, απαραίτητο συστατικό είναι και το ξανθό χρώμα στο μαλλί..). Είναι αυτό αρκετό; Άναλογα με το τι θέτεις ως στόχο. Σαφώς πρέπει να περιμένεις καλύτερα νούμερα (και θα τα έχεις), αλλά καλύτερα να μην περιμένουμε και θαύματα. Βλέπεις, ο θεατής που μπήκε στην αίθουσα δεν ενθουσιάστηκε με αυτό που είδε, πως θα τον πείσεις τώρα να αγοράσει το DVD με τις extra σκηνές και το εναλλακτικό finale;
Χμ, μήπως θα ήταν καλύτερα να κράταγες το καλό το όνομα για το sequel;

Δεν ξέρω αν η Καγιά ήταν καλό χαρτί.. Από νούμερα σίγουρα όχι (εδώ έπεσα λιγάκι έξω..), αλλά παίζει ρόλο και το timing.. και οι αμφιβολίες που διατύπωνα τον Μάρτη σχετικά με την χρησιμότητα του να ξεκινήσει άμεσα η Καγιά επιβεβαιώθηκαν.. Το χαρτί (καλό ή κακό) κάηκε..

Είναι η Μανωλίδου η λύση; Αυτά θα τα πούμε σε άλλο post..

No comments:

Post a Comment