Review: The Wrestler (2008)

I am a wrestler... I am alone...
My role is outcast, my heart is by-passed
and yet.. I've grown...

Είναι, άραγε, δυνατόν να μιλήσεις γι' αυτήν την ταινία χωρίς ν αρχίσεις, να αναλύσεις και να τελειώσεις με την - μεγαλειώδη - ερμηνεία του Mickey Rourke; Και είναι άραγε δίκαιο μια ταινία με έναν τόσο ταλαντούχο - και με ιδιαίτερο ύφος - σκηνοθέτη, ένα τόσο δυνατό story και εξαιρετικές ερμηνείες, να "συζητιέται" μόνο για την ερμηνεία του βασικού της πρωταγωνιστή;

Ρητορικά τα ερωτήματα..

Γιατί φυσικά μια ερμηνεία δεν είναι ποτέ αρκετή από μόνη της για να αλλάξει το status quo μιας ταινίας.. Είναι, όμως, δυνατό μια ερμηνεία να ξεχωρίσει μέσα από μια ταινία που έχει έξυπνη σκηνοθεσία (χωρίς να έχει αυτοσκοπό να εντυπωσιάσει, καταφέρνει να θέσει ερωτήματα), ένα ενδιαφέρον και ολοκληρωμένο story (φτιαγμένο μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, αλλά γερά υλικά) και δύο δυνατούς συμπρωταγωνιστές (με τις δικές τους ιστορίες και τους δικούς τους δαίμονες) - αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Mickey Rourke καταφέρνει να... "rise again", όπως χαρακτηριστικά είπε ο Sean Penn παραλαμβάνοντας το Oscar του...

Όσοι από εσάς έχετε δει ταινίες του Aronovsky (Pi, Requiem for a dream, The Fountain) καλό θα είναι να ετοιμαστείτε για κάτι τελείως διαφορετικό. Το The Wrestler δεν έχει το κοφτό μοντάζ και τα συνεχή cuts του Requiem for a dream, αλλά ούτε την τρέλα (και το σκοτάδι) του Pi. Πολλοί βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν το The Wrestler την πιο "εύκολη" ταινία του Aronovsky, αλλά θα διαφωνήσω.. Ο Aronovsky και σ' αυτήν του την ταινία όπως και στις προηγούμενες (με αποκορύφωμα το The Fountain) δίνει πολλά ερεθίσματα στον θεατή και τον καλεί να "δημιουργήσει" την δική του οπτική γωνία γι' αυτά που βλέπει..

Αξίζει ο Randy "The Ram" Robinson μιας δεύτερης ευκαιρίας; Έχει το δικαίωμα έστω και να ζητήσει κάτι τέτοιο από την κόρη του; Τι είναι αυτό που τον τραβάει στην Cassidy; Ότι κι αυτή - όπως άλλωστε κι ο ίδιος - είναι broken; Είναι το χρέος κάθε wrestler να βάζει τους fans πάνω από τον ίδιο; Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θέτει ο σκηνοθέτης και αφήνει τον καθένα από εμάς να δώσει τις δικές του απαντήσεις...

Άλλα όλα αυτά αποκτούν σημασία και ενδιαφέρον για έναν κύριο λόγο: όχι, όχι τον Mickey Rourke, αλλά επειδή ο Aronovsky σκιαγραφεί με τέτοιον τρόπο την ιστορία και τους ήρωες του που μας κάνει να ενδιαφερόμαστε και να πονάμε γι' αυτούς. Χαρακτήρες ολοκληρωμένοι, χαρακτήρες δοκιμασμένοι, χαρακτήρες "σπασμένοι", αλλά σίγουρα όχι κατεστραμμένοι.. Χαρακτήρες που αξίζουν να νοιαστείς γι' αυτούς, χαρακτήρες με τους οποίους είναι εύκολο να ταυτιστείς.. Ο Aronovsky δίνει το γενικό πρόσταγμα, λοιπόν, και οι πρωταγωνιστές του τον βγάζουν ασπροπρόσωπο! Όλες ανεξαιρέτως οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, με αυτές των Marisa Tomei και Evan Rachel Wood να δίνουν ουσία, δύναμη και χρώμα σε αυτήν του Mickey Rourke...

All in all, μια ταινία (και όχι απλά μια ερμηνεία) που αξίζει να δείτε. Δεν είναι η ερμηνεία του Mickey Rourke που κάνει την ταινία ξεχωριστή, αλλά η ταινία που επιτρέπει στον Mickey Rourke να λάμψει..

And now that he's back?

Δεν ξέρουμε αν ο Randy "The Ram" πήρε μια δεύτερη ευκαιρία μετά το τελευταίο του ματς με τον Ayatolah, αλλά ο Mickey Rourke έχει σίγουρα τώρα στα χέρια του μια δεύτερη ευκαιρία.. Μια δεύτερη ευκαιρία που πολλοί δενέχουν πάντοτε, μια δεύτερη ευκαιρία που ίσως μερικοί να πουν πως δεν την δικαιούται.. Θα την αξιοποιήσει; Ή άραγε ισχύει η άποψη που λέει πως αν δεν είσαι έτοιμος για την δεύτερη ευκαιρία καλύτερα να μην την πάρεις ποτέ;

Stay tuned!