Όχι, αυτό δεν είναι ένα ακόμη review... Δεν θα μπορούσε άλλωστε...
Το 10ο επεισόδιο της 5ης season του The Wire το είδα χθες νωρίς το απόγευμα, κι ακόμη δεν μπορώ να το χωνέψω! Αυτό που διαβάζετε λοιπόν, είναι μια πρώτη, εν θερμώ αντίδραση!
Το The Wire ήταν από το πρώτο του επεισόδιο κάτι το διαφορετικό, αλλά με το τελευταίο απογειώθηκε σε κάτι παραπάνω από "την καλύτερη σειρά που έχει γυριστεί ποτέ για τηλεόραση" (τίτλος που του είχε αποδώσει το Empire)
Και δεν νομίζω να αποτελεί spoiler αν σας αποκαλύψω πως το τελευταίο επεισόδιο δεν έκρυβε κάποιο happy end - πως θα μπορούσε άλλωστε;
Από την άλλη όμως, ίσως να ήταν και το πιο κυνικό, το πιο σκληρό επεισόδια απ' όλα - γιατί απλά ήταν αληθινό!
Ξεχάστε για λίγο την μυθοπλασία, ξεχάστε ότι βλέπετε (αμερικάνικη) τηλεόραση: οι δρόμοι της Βαλτιμόρης δεν θα το συγχωρούσαν ποτέ αυτό!
Ο δρόμος είναι δρόμος, πάντα πάνω από πρόσωπα και προσωρινούς "βασιλιάδες" - και όσο η άλλη μεριά, αυτή των "καλών" συναγωνίζεται σε διαφθορά αυτή των "κακών", λύτρωση δεν μπορεί να υπάρξει!
Πόσο μάλλον να αποδοθεί δικαιοσύνη! Αλήθεια, τι πολυσήμαντη έννοια αυτή στους δρόμους και την αστυνομία της Βαλτιμόρης!
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά, αλλά οι σκέψεις στο μυαλό μου είναι ακόμη συγκεχυμένες, τα συναισθήματα ακόμη ανάμεικτα!
Δεσμεύομαι να επανέλθω με ένα κανονικό review! Μέχρι τότε, απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δημιουργούς του The Wire για την εμπειρία που μας προσέφεραν!!!
No comments:
Post a Comment