Κατανοώ τον πειρασμό... αλήθεια τον κατανοώ... 'Ενας γιατρός-detective που λύνει puzzle και σώζει ζωές (όταν όλοι οι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά), δεν μπορεί να μην "συγκριθεί" με τον... Θεό! Στον οποίο και δεν πιστεύει άλλωστε (βολικό, ε;) Αααα, ναι, η αιώνια διαμάχη επιστήμης-θρησκείας.. Ώπα, μισό λεπτό, House έκατσα να δω ή... Tarkovsky; Και εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ένστασή μου...
Καταλαβαίνω την ανάγκη των sitcoms να καταπιαστούν με τα λεγόμενα themes, βλέπε πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία, κτλ... αλλά θα ήθελα από τον House να είναι διαφορετικός και σε αυτό.. Ζητάω πολλά;
Όπως έγραψα και στην αρχή, καταλαβαίνω τον πειρασμό των σεναριογράφων να "κοντράρουν" την - τετράγωνη - λογική του puzzle-solver House με κάθε λογής θεοσεβούμενους και θεούσες - guest star η Judy Greer στο επεισόδιο αυτό - αλλά... θεματικά μια από τα ίδια.. τίποτα το καινούριο, τίποτα το ενδιαφέρον! Και όχι τίποτ' άλλο, αλλά για χάρη - αδιέξοδων - θεολογικών προβληματισμών και συγκηριακών - ή μη, who cares? - γεγονότων, θυσιάζεται η ουσία ενός επεισοδίου House, που είναι φυσικά το differential, η "κόντρα" με βοηθούς και Cuddy και η - μοναδική - ικανότητα του House να λύνει - υπαρκτά, ιατρικά - μυστήρια...
Με λίγα λόγια, καλύτερα μια πλοκή που εξυπηρετεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του House, παρά ένα theme που - θεωρητικά - δοκιμάζει τον House, αλλά στην ουσία... περνάει και δεν ακουμπάει.. Και οι δύο κεντρικοί ήρωες του επεισοδίου αυτού (House και η ασθενής Judy Greer) "βγήκαν" από την όλη ιστορία όπως ακριβώς "μπήκαν"... Και οι δύο επιλέγουν να νιώθουν "δικαιωμένοι" από την εξέλιξη της ιστορίας... Ποιό το νόημα, λοιπόν;
Να κλείσω με μια συμβουλή; Ο House είναι αυτός που είναι και έτσι μας αρέσει..
Υ.Γ. Μα καλά, ολόκληρο επεισόδιο και ούτε μια σκηνή με τον House να καταπίνει Vicodin? Ήμαρτον, που θα λέγε και μια cult φιγούρα...
Υ.Γ.2 Fourteen ήταν χειρότεροι κι από κομπάρσοι στο επεισόδιο αυτό... Ε, τα ξαναείπαμε, δύσκολο να χωρέσεις 6 ρόλους βοηθών, όταν έχεις τον House να μονοπωλεί το 80% του air-time..
No comments:
Post a Comment