Review: Last Chance Harvey (2008)

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας.. Αλλά μερικές φορές, με μερικές ταινίες «δένεσαι» πριν καλά καλά ακόμα τις δεις.. Δεν νομίζω πως μπορώ να σας στο εξηγήσω αν δεν το χετε νιώσει, αλλά αν συμβαίνει και σε σας, είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνετε καλά..

Την ταινία αυτή δεν την είχα ακούσει καθόλου, ήταν εκτός radar αν θέλετε.. Έτσι λοιπόν, μια μέρα, χαζεύοντας το Empire, έπεσε το μάτι μου στο review της.. Ένα review όχι απαραίτητα και πολύ θερμό, αλλά αρκετό για να με κάνει να ενδιαφερθώ γι’ αυτήν την ταινία, να ψάξω να την βρω και να την παρακολουθήσω..

Με λίγα λόγια, το review μίλαγε για 2 εξαιρετικές ερμηνείες σε ένα ζεστό, αλλά απλό, έως υποτονικό, story, με αρκετές «τρύπες» και αδιάφορα sub-plots..

Ναι, χωρίς αμφιβολία, από θέμα story, το Last Chance Harvey δεν είναι δα και τίποτα το πρωτότυπο.. Αλλά μεταξύ μας, ποιά ρομαντική comedy είναι;; Όλες – λιγότερο ή περισσότερο – στην ίδια πλατφόρμα κινούνται με τον εκάστοτε πρωταγωνιστή να βρίσκεται σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του και τον έρωτα να εμφανίζεται (πάντα) απρόσκλητος για να αλλάξει τις ισορροπίες..

Και ας είμαστε ειλικρινείς.. Ποτέ δεν κρίνουμε ένα rom.com. με βάση το πόσο αληθοφανές ή ενδιαφέρον είναι το story.. Αυτό που μετράει – κυρίως – είναι η χημεία μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών.. Το πόσο πειστικοί είναι στο να μας κάνουν να πιστέψουμε το love story τους, παρά τις – όποιες – σεναριακές απιθανότητες..

Το Last Chance Harvey, λοιπόν, ευτυχεί να έχει δύο καταπληκτικούς ηθοποιούς, με τον ένα απ’ αυτούς μάλιστα με σπάνια κωμική φλέβα.. Και όχι, περιέργως πως, δεν είναι ο Harvey.. Κι εδώ νομίζω πως κρύβεται το μυστικό της ταινίας αυτής..

Χωρίς να έχεις ποτέ την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος είναι ο πρωταγωνιστής και από ποιανού το P.O.V. (point of view) παρακολουθούμε τις εξελίξεις, είναι η Emma Thompson αυτή που κλέβει την παράσταση με την ερμηνεία της.. Πραγματικά, μου είναι δύσκολο να σκεφτώ μια άλλη ηθοποιό που θα μπορούσε να ερμηνεύσει το ίδιο καλά αυτόν τον ρόλο.. Kudos φυσικά και στον Dustin Hoffman που δεν έχει κανένα complex να κάνει ένα βηματάκι πίσω σε όλες τις σκηνές που μοιράζονται με την Thompson και να συνοδεύσει διακριτικά, παρά να διεκδικήσει κάτι παραπάνω... Αυτό λέγεται και μεγάλος ηθοποιός..

Σεναριακά, αλλά και σκηνοθετικά μην περιμένετε κάτι το ιδιαίτερο.. Το story, όπως προανέφερα, είναι απλό και ο σκηνοθέτης – έξυπνα, κατά την γνώμη μου – επιλέγει να το παρουσιάσει με μια λιτή σκηνοθεσία, που βασικό σκοπό έχει να αναδείξει τους 2 βασικούς πρωταγωνιστές.. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω..

All in all, νομίζω πως εδώ έχουμε τον ορισμό αυτού που λέμε romantic comedy, αλλά είναι πολύ... refreshing να το βλέπεις με δύο ώριμους ηθοποιούς, παρά με 30άρηδες... Οι ερμηνείες είναι παραπάνω από ικανοποιητικές και ευχάριστες και η ταινία παρακολουθείται με ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή μέχρι και (ειδικά) την τελευταία.. Ότι πρέπει για ένα χαλαρό βραδάκι καλοκαιριού...