Steven Soderbergh: Μια κατηγορία μόνος του...

Ξέρετε πολλούς σκηνοθέτες που να ισορροπούν με τέτοια μαεστρία μεταξύ "εμπορικού" και "ποιοτικού" (σε πολλά, πολλά εισαγωγικά οι όροι);

Και πόσους ξέρετε να χρησιμοποιούν τόσο άνετα (και τόσο συστηματικά!) τον μηχανισμό του Hollywood ώστε να "αγοράζουν" την άνεση να ασχοληθούν με προσωπικά projects;

Εγώ όχι πολλόυς... Για την ακρίβεια, μόνον έναν!! Κυρίες και κύριοι, ο Steven Soderbergh...

Περίεργη ιστορία αυτός ο... geek με τα γυαλιά.. Δεν τον βρίσκεις πουθενά.. Ικανός για όλα, από την απόλυτη Hollywood-ιανιά σε μικρά, ανεξάρτητα ταινιάκια που πιο πολύ θυμίζουν - καλό - Ευρωπαϊκό κινηματογράφο.. Εκεί που νομίζεις οτι έχεις καταφέρει να "μπεις" στο σύμπαν του, αυτός την κάνει για αλλού και σε προ(σ)καλεί να τον ακολουθήσεις..

Μια απλή ματιά στην φιλμογραφία του αρκεί για να σας πείσει...

Μετά την επιτυχία και την διεθνή αναγνώριση με το Sex, Lies, and Videotape στα - μικρά, αλλά άκρως καλλιτεχνικά - Kafka και King of the Hill... Στροφή στο "εμπορικό" με Out of Sight και μετά στο ατμοσφαιρικό - αλλά και off-Hollywood-ιανό - The Limey (με έναν Terence Stamp να κάνει... παπάδες).

Επιστροφή στις - ανοιχτές - αγκάλες του Hollywood με Traffic, Erin Brockovich και Ocean's, αλλά είπαμε... δεν τον πιάνεις πουθενά, ακολουθούν τα - πιο ψαγμένα - Full Frontal και Solaris (αυτό το τελευταίο, βέβαια, δεν έπρεπε να το ακουμπήσει ποτέ! Ακού εκεί να το κάνει love story... ο άτιμος!!).

Γυρνάει 2 ακόμη Ocean's (μόνο και μόνο για να γεμίσει μπαταρίες και... τσέπες), αλλά ενδιάμεσα (δεν αντέχει και) γυρνάει και το Good German..

Και μετά; Ε, μετά έρχεται ο Che.. σε δύο μέρη.. αλλά γι' αυτά θα αφιερώσω ένα ολόκληρο post..