http://www.gazzetta.gr/bloggers/papadogiannis/item/88813-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%BFΌταν οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να διακόψουν τη συνεργασία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τοποθέτησαν την επικεφαλίδα πάνω από το «κεφάλαιο Ολυμπιακός» των τελευταίων δυόμισυ ετών: «Κύριοι, αποτύχαμε». Ο Νίκος Παπαδογιάννης αναλύει.
Η διαρκής παρουσία της ομάδας στην κορυφογραμμή της Ευρώπης (προημιτελικά το 2008, τέταρτη θέση πέρυσι, τελικός φέτος) κρίθηκε ανεπαρκής ως αποτέλεσμα για μια ομάδα τόσο ακριβή. Η κατάκτηση του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας πέρασε φυσικά απαρατήρητη. Μέτρησε μία και μοναδική παράμετρος: τα χαμένα πρωταθλήματα εντός των τειχών.
Τρείς απόπειρες, τρεις αποτυχίες. Ποια Ευρώπη, τώρα;
Η αποστολή του Γιαννάκη ήταν η αποκαθήλωση του Παναθηναϊκού. Το σύνθημα με το οποίο τον υποδέχθηκε αρχικά η εξέδρα στο ΣΕΦ, «κάνε την ομάδα πάλι πρώτη», δεν αφορούσε την Ευρωλίγκα. Μόνο η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος μετράει στο λιμάνι. Όπως μετρούσε μόνο η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος στα πράσινα λημέρια τα πρώτα χρόνια της προεδρίας των Γιαννακόπουλων…
Κάποιος προπονητής του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, δεν θυμάμαι το όνομά του ούτε έχει σημασία, απολύθηκε επειδή τόλμησε να καυτηριάσει την «εμμονή» της ομάδας με τη διατήρηση της εν Ελλάδι πρωτοκαθεδρίας. Ο άνθρωπος δεν ήξερε σε ποιον πλανήτη προσγειώθηκε.
Υπάρχει ίσως και αλλού αυτό το κόλλημα, αλλά πουθενά σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό. Στη Βαρκελώνη, η πίκρα για την απώλεια του ισπανικού πρωταθλήματος κράτησε μία μέρα. Ο τίτλος «campeones d’Europa» στολίζει το έμβλημα του συλλόγου και ζεσταίνει τις καρδιές των cules. Ετσι δεν ονομάζονται οι οπαδοί της Μπάρτσα;
Θα μου πείτε, και σωστά, ότι ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κανένα ευρωπαϊκό τρόπαιο επί Γιαννάκη. Ακόμα και αν επέστρεφε από το Παρίσι εστεμμένος, θα έπεφτε σε απώλεια στήριξης εφ’όσον έχανε το ελληνικό πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Οποιος έστηνε αυτί στα κόκκινα πηγαδάκια στο Μπερσί ή στο ΣΕΦ γνωρίζει καλά ποιες ήταν οι προτεραιότητες της κερκίδας.
Οι Ελληνες παίκτες του Ολυμπιακού διάβασαν σωστά τις διαθέσεις των αγρίων, τις ένιωσαν άλλωστε στο πετσί τους όταν πήγαν να παρουσιάσουν «ευρωπαϊκό» προφίλ, οπότε φρόντισαν νωρίς να ιεραρχήσουν τα «θέλω» τους, με δημόσιες τοποθετήσεις: «Περισσότερο από την Ευρωλίγκα μας ενδιαφέρει το ελληνικό πρωτάθλημα», δήλωσαν Παπαλουκάς και Μπουρούσης πριν μπουν στο αεροπλάνο για το Παρίσι. Αν ήθελαν, ας έλεγαν κι αλλιώς.
Δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Αντιθέτως, πιστεύω ότι ο «δράκος» απέτυχε. Ουδέποτε κατόρθωσε νε εμφυσήσει τη γνώριμη φιλοσοφία του στους αθλητές, ουδέποτε παρουσίασε μια «ομάδα του προπονητή», ουδέποτε έφτιαξε το κατάλληλο κλίμα στα αποδυτήρια, ουδέποτε έφτιαξε στεγανά σαν αυτά που στον Παναθηναϊκό αποτελούν αδιαπέραστη ασπίδα, ουδέποτε ενέπνευσε σεβασμό ή εμπιστοσύνη στους κακομαθημένους παίκτες του.
Ο Ολυμπιακός του Μαϊου και του Ιουνίου ήταν μάλλον σκορποχώρι παρά ομάδα έτοιμη να διεκδικήσει το νταμπλ που ονειρεύονται οι Αγγελόπουλοι. Τον ξεγύμνωσαν με την ομοιογένεια και την προσήλωσή τους πρώτα η Παρτίζαν, στη συνέχεια η Μπαρτσελόνα και στην τελική ευθεία ο Παναθηναϊκός. Η διαιτησία του 3ου τελικού του πρόσφερε ένα θαυμάσιο άλλοθι, αλλά δεν στάθηκε ικανή να μασκαρέψει τις αδυναμίες του, σε όλα τα επίπεδα.
Ο καπετάνιος Γιαννάκης κρατούσε το πηδάλιο, οπότε θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος του ναυαγίου. Όχι μόνο διότι παρουσίασε μια ομάδα-συνονθύλευμα στις κρισιμότερες βραδιές της χρονιάς, αλλά και επειδή είχε τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη συγκρότησή της. Όταν χρειάστηκε να συγκριθεί με τα μεγαθήρια της Ευρώπης, άφησε να φανεί η κακή της χημεία σε επίπεδο όχι μόνο τεχνικό, αλλά και πνευματικό.
Παίκτες που έκαναν θραύση το χειμώνα κατέρρευσαν την άνοιξη (Κλέιζα, Τεόντοσιτς, Σχορτσανίτης), άλλοι αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων (Τσίλντρες, Βούιτσιτς), ενώ οι λίγοι που διακρίθηκαν (Παπαλουκάς, Μπουρούσης) εξαφανίστηκαν όταν η μπάλα έγινε βαριά.
Εχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα αναλάβει τις δικές του ευθύνες οποιοσδήποτε από αυτούς τους χρυσοπληρωμένους λεβέντες. Ο μόνος που το έκανε ήταν ο ταπεινός Σκούνι Πεν. Η σιβυλλική σιωπή της διοίκησης προστίθεται σε αυτήν των παικτών και αφήνει να εννοηθεί ότι οι φανατικοί της εξέδρας είχαν δίκιο. Για όλα φταίει ο Γιαννάκης!
Ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού καλείται να χτίσει την ομάδα εκ βάθρων και με κάπως νεφελώδη δεδομένα. Ο Τσίλντρες και ο Κλέιζα κοιτάζουν προς το ΝΒΑ και φαίνεται ότι θα ταλαιπωρήσουν τους «κόκκινους» μέχρι να ανιχνεύσουν κάθε σπιθαμή του παζαριού (έχουν προθεσμία ως τις 15 Ιουλίου). Το ίδιο ισχύει και για το Σοφοκλή Σχορτσανίτη.
Ουδείς από τους υπόλοιπους ξένους της ομάδας είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος στο λιμάνι, ενώ προβλήματα υπάρχουν και στον ελληνικό πυρήνα. Η προσπάθεια των Αγγελόπουλων να δελεάσουν το Βασίλη Σπανούλη δύσκολα θα τελεσφορήσει. Αλλοι Ελληνες ελεύθεροι και ικανοί να αλλάξουν μεμιάς τα δεδομένα δεν υπάρχουν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι θα ζητήσει ο νέος προπονητής και πότε θα πιάσει δουλειά;
Μια ομάδα που έφτασε ως τον ευρωπαϊκό τελικό θα γκρεμιστεί σαν ένα από τα πανάκριβα αυθαίρετα της παραλίας, για να χτιστεί ξανά από την αρχή…
No comments:
Post a Comment