Η ιδέα (ως σύλληψη) ήταν καλή... Το ίδιο και η σκηνοθεσία (ένα μεγάλο μπράβο στον - κατα τα άλλα αδιάφορο Guy Ritchie)... Καλοί ηθοποιοί υπήρχαν... Όπως και αρκετά χρήματα...Τότε πως η ταινία βγήκε τόσο ΜΕΤΡΙΑ;;
Απλό! Ήταν... τίγκα (sic) στα σεναριακά cliche!!
Γιατί δεν αρκεί να έχεις μια καλή ιδέα κι έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη! Από την πρώτη μέρα αυτού εδώ του blog το λέω - και το ξαναλέω - πως πρωτίστως σημασία έχει το... story!!
Και σ' αυτήν την σύγχρονη - από σκηνοθετικής άποψης - version του Sherlock Holmes το σενάριο είναι γεμάτο από cliche, τα οποία από ένα σημείο και μετά είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμα και εμφανίζονται στην οθόνη με τόσο μεγάλη συχνότητα που αναπόφευκτα χάνεις το ενδιφέρον σου!
Πραγματικά, αδυνατώ να βρω ένα - μα ένα! - blockbuster-ικό cliche που να μην χρησιμοποιήθηκε στην ταινία! ΑΔΥΝΑΤΩ!!
Μην είμαι, όμως, μηδενιστής! Δεν είναι κακή η ταινία, για τις 2 ώρες που διαρκεί βλέπετε ευχάριστα.. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι θα μου πείτε με πρωταγνωιστή τον Robert Downy Jr.;;
Απλά εδώ κρίνουμε και την ταινία που θα μπορούσαμε να είχαμε δει, αν σε όλα αυτά τα καλά υλικά δεν έλειπε το πιο σημαντικό!
Ας ελπίσουμε πως η επόμενη ταινία θα έχει ένα πιο στιβαρό story, θα αφήσει λιγάκι στην άκρη το στυλ και θα προσπαθήσει να μας καθηλώσει και με την ιστορία που θα μας διηγηθεί...
Ζητάω πολλά από ένα blockbuster;; Δεν νομίζω πως ο Sam Raimi ή ο Jon Favreau θα διαφωνούσαν μαζί μου...
No comments:
Post a Comment