Αριστούργημα! Εξαιρετικό! Καταπληκτικό! Η καλύτερη ταινία του φετινού καλοκαιριού!Είναι μόνο μερικά από τα - πολύ - καλά που γράφτηκαν για το Public Enemies, όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες στις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Υπερβολές; ΚΑΘΟΛΟΥ!!!
Μετά το - καθόλα απογοητευτικό για έναν σκηνοθέτη του επιπέδου του - Miami Vice, εδώ ο Michael Mann βρίσκεται πιο πολύ στο στοιχείο του και.. παίρνει το αίμα του πίσω!! Η σκηνοθεσία είναι πραγματικά εντυπωσιακή, το cast.. equally impressive και το τελικό αποτέλεσμα - απλά - σε καθηλώνει!
Το μυστικό της ταινίας; Μα τι άλλο; Οι χαρακτήρες! Και όχι, δεν μιλάω μόνο για τον κεντρικό πρωταγωνιστή Johnny Dilinger (ένας εξαιρετικός Johnny Depp), αλλά και για τους υπόλοιπους (δεν τολμάω καν να τους αναφέρω ως δευτερεύοντες) χαρακτήρες που περιβάλλουν τον Dilinger (και δίνουν ουσία και χρώμα στην ιστορία του).
Ο Mann μας θυμίζει ξανά εδώ τον λόγο που τον έκανε να ξεχωρίσει σαν σκηνοθέτης. Οι χαρακτήρες του είναι - όλοι - πολυδιάστατοι, με σαφή λόγο ύπαρξης στην ιστορία που μας παρουσιάζεται και όλοι τους - μα ΟΛΟΙ τους - (μας) είναι - σε ένα ή σε άλλο επίπεδο - ταυτόσημοι! Με άλλα λόγια, χαρακτήρες που σε κερδίζουν και σε κάνουν εξ'αρχής να ενδιαφέρεσαι γι' αυτούς: να ανησυχείς στις δυσκολίες τους και να χαίρεσαι με τις χαρές τους (εδώ ακριβώς είναι που απέτυχε το Miami Vice)
Εκτός αυτού, ο Mann είναι ένας πραγματικός τεχνίτης στο να χειρίζεται την εικόνα (και να καταλαβαίνει την δύναμη της κάμερας). Κάθε σκηνή φαίνεται (φωνάζει) πως είναι προσεγμένη σκηνοθετικά και τίποτα περιττό ή άχρηστο δεν σου.. χαλάει το μάτι! Κάθε εικόνα είναι μέρος της ιστορίας, αλλά ταυτόχρονα φτιάχνει και την ιστορία με έναν τρόπο διαφορετικό: γρήγορη εναλλαγή σκηνών (και συναισθημάτων) εκεί που πρέπει, αλλά και slow-motion συνδυάζονται εξαιρετικά, χωρίς (κι αυτό είναι το σημαντικό) να χτυπάνε στο μάτι ότι γίνονται απλά για να γίνουν..
Με λίγα λόγια, ο Mann επιστρέφει σε - μεγάλη - φόρμα και επικουρούμενος από ένα δυνατό story κι ενα εξαιρετικό cast, καταφέρνει να μας δώσει μια ταινία που είναι πραγματικά απόλαυση να την παρακολουθείς από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τελευταίο (κι ας είναι αρκετά μεγάλη σε διάρκεια, ούτε που θα το καταλάβετε!)
Για το cast μίλησα ήδη.. Κι αν τα λόγια είναι περιττά για τον Johnny Depp, τι να πει κανείς για τους επίσης εξαιρετικούς Christian Bale και Marion Cotillard;; Αυτοί οι τρεις (και οι τρεις μαζί) συνθέτουν την ραχοκοκκαλιά της ιστορίας: η ιστορία του Johnny Dilinger δεν θα ήταν αυτή που είναι χωρίς τον Melvin Purvis να τον καταδιώκει και την Billie Frechette να δίνει - έστω και προσωρινά - νόημα στην... P.B.R (post bank-robbery) ζωή του!
Η χημεία των τριών ηθοποιών είναι πραγματικά εκρηκτική και είναι πραγματικά ευχάριστο να (ξανά)βλέπεις την - σχεδόν μαγική αυτή - σχέση μεταξύ κυνηγού και θυράματος να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου (ο Mann φυσικά είναι αθευντία σε αυτό, είμαι σίγουρος πως όλοι θυμάστε την "σχέση" Al Pacino και Robert DeNiro στο Heat)
All in all, θα μπορούσα να γράφω και να συζητάω ώρες για την ταινία αυτή. Υπάρχουν στην ταινία αρκετές σκηνές που είναι πραγματικά απόλαυση να τις βλέπεις (και να τις ξαναβλέπεις). Ο Mann για μια ακόμη φορά δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με εύκολα τεχνάσματα και blockbuster διάθεση, αλλά δίνει χρόνο στο χτίσιμο χαρακτήρων και ηρώων που μας συμπαρεσύρουν μαζί τους στην πορεία προς το.. αναπόφευκτο! Σίγουρα, όχι το κλασσικό καλοκαιρινό blockbuster (αν και πρωτοβγήκε στις αίθουσες καλοκαίρι), αλλά ο Mann μας έχει συνηθίσει στο να κάνει πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούν.. Και - για ακόμη μια φορά - δικαιώνεται!!
No comments:
Post a Comment