Επιστροφή λοιπόν, μετά από αρκετό καιρό είναι η αλήθεια, στα reviews.. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί ξεκινώντας να δω (επιτέλους) το Michael Clayton νόμιζα πως θα έκανα μια δυνατή αρχή στον νεό κύκλο των film reviews..Δυστυχώς, φίλοι και φίλες, γελάστηκα!
Δεν ξέρω αν ευθύνεται (και πάλι) το περίεργο παιχνίδι των expectations (σ.σ. όταν περιμένεις πολλά από μια ταινία απογοητεύεσαι, ενώ όταν ξεκινάς να δεις κάτι με μισή καρδιά μπορεί και να εκπλαγείς ευχάριστα), αλλά εγώ εκεί που περίμενα να δω ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, με δυνατές ανατροπές και στιβαρές ερμηνείες, το μόνο που κατάλαβα είναι πως το Michael Clayton προσπαθεί σκληρά (και αποτυγχάνει παταγωδώς) να περάσει ως πιο έξυπνο απ' ότι είναι..
Θα δώσω βέβαια τα εύσημα στον σκηνοθέτη Tony Gilroy γιατί πραγματικά, σκηνοθετικά, κάνει ότι μπορεί για να δώσει ουσία και πνοή στην ταινία του (και στο δράμα του βασικού ήρωα του). Είναι τραγική ειρωνία πως εκεί που προδίδεται είναι από τον.. άλλο του εαυτό, τον σεναριογράφο Tony Gilroy.
Το σενάριο, ούτε ως δομή ούτε ως πλοκή, έχει κάτι καινούριο να μας προσφέρει. Παρά τα όποια trick, τα οποία είναι η αλήθεια πως προσφέρουν λίγο ενδιαφέρον, το έργο το έχουμε ξαναδεί πάρα πολλές φορές, μερικές από τις οποίες μάλιστα δοσμένο και πολύ καλύτερα. Το χειρότερο είναι πως η κατάληξη είναι - απίστευτα προβλέψιμα - η ίδια. Οι επιρρόες από John Grisham και David Mamet είναι σαφείς εδώ. Σίγουρα σωστά πρότυπα (ειδικά όταν μιλάμε για πλοκή και suspense building), αλλά πραγματικά δυσκολεύτηκα να βρω ποιο είναι το καινούριο στοιχείο που προσφέρει στους θεατές ο Gilroy...
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ταινία δεν βλέπεται καθόλου. Το αντίθετο, είναι αρκετά σύντομη σε διάρκεια, κάτι που επιτρέπει στον σκηνοθέτη να διατηρήσει έναν καλό και γρήγορο ρυθμό (αν και προσπαθεί να χωρέσει πολύ περισσότερα στοιχεία απ' ότι θα έπρεπε). Οι ερμηνείες, επειδή πολύς λόγος έχει γίνει και γι αυτές, είναι καλές έως πολύ καλές - αλλά σε καμία περίπτωση εξαιρετικές. Η Tilda Swinton δίνει όντως μια πολύ δυνατή ερμηνεία (σε πολλά διαφορετικά επίπεδα), αλλά για Oscar;; Χμμμ, θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω. Αυτός που κλέβει - άνετα - την παράσταση είναι ο Tom Wilkinson (βοηθούμενος βέβαια και από έναν αβανταδόρικο ρόλο). Αααα, ναι, παίζει και ο George Clooney...
All in all, τα είπα και στην αρχή. Μια ταινία καλή, ευχάριστη, αλλά σίγουρα χωρίς να δικαιολογεί τον ντόρο που έγινε γύρω από το όνομά της. Μην περιμένετε κάτι ιδιαίτερο από πλευράς πλοκής, απλά δείτε την ως το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tony Gilroy και την ταινία που χάρισε το Oscar στην Tilda Swinton.. Αν δεν έχετε πολλές απαιτήσεις, σίγουρα θα περάσετε πιο ευχάριστα απ' όσο πέρασα εγώ....
No comments:
Post a Comment