Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά ο Ιούνιος του 2012 θα είναι ένας από τους πλέον κρίσιμους στην Ιστορία της χώρας μας. Όχι, δεν αναφέρομαι στην μεταπολιτευτική ή την σύγχρονη Ιστορία, εννοώ την γενικότερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλούς λαούς που να είχαν την... τύχη ή ατυχία δεν ξέρω, αλλά σίγουρα την ΕΥΘΥΝΗ να αποφασίσουν για το πως θέλουν να διαχειριστούν το ΜΕΛΛΟΝ το δικό τους και των επόμενων γενιών.
Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν είναι, βλέπετε, από αυτές τις εκλογές που το διακύβευμα είναι ήσσονος σημασίας. Είναι εκλογές που θα καθορίσουν την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη, στην Ευρωζώνη, αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα. Είναι εκλογές που θα καθορίσουν τι θέλουμε να αλλάξει και τι να μείνει το ίδιο. Πλέον δεν υπάρχει ούτε χώρος αλλά ούτε και χώρος για δικαιολογίες. Στο σημείο που είναι σήμερα τα πράγματα δεν χωράει κανένα "εγώ δεν ήξερα" και κανένα "που να φανταστώ εγώ ότι...". Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες, όπως και οι προτάσεις.
Είναι όμως οι πολίτες ικανοί να τις αξιολογήσουν;
Αυτό είναι για μένα το μεγάλο ερώτημα. Είναι μια απορία που με έχει βασανίσει αρκετά τους τελευταίους μήνες. Είμαστε έτοιμοι (ψυχολογικά, ηθικά, νοητικά) να αξιολογήσουμε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ποιο είναι το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές; Έχουμε την ωριμότητα να διαλέξουμε με γνόμωνα το γενικότερο καλό, και όχι κοιτάζοντας (ξανά!) την πάρτη μας;
Δυστυχώς, όσα έχω δεί και ακούσει μέχρι τώρα, με κάνουν να πιστεύω πως ΟΧΙ.
Δυστυχώς πιστεύω πως πολλοί από εμάς, δεν έχουν / έχουμε (για να μην βγάζω τον εαυτό μου απ'εξω) το ειδικό βάρος που απαιτείται για τέτοιες περιστάσεις. Πραγματικά δεν ξέρω πόσοι από εμάς θα πάμε στις εκλογές ΝΗΦΑΛΙΟΙ, για να ψηφίσουμε την επιλογή που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ την ΒΕΛΤΙΣΤΗ για την ΧΩΡΑ, κι όχι απλά για να διοχετεύσουμε την οργή, την αγανάκτηση και την απέχθεια μας για συγκεκριμένους πολιτικούς και πολιτικές.
Και για να προλάβω πιθανές εύκολες κρίσεις του στυλ "αυτός λέει πως όσοι θα ψηφίσουμε Τσίπρα ή Χρυσή Αυγή είμαστε ηλίθιοι", θα σας παρακαλούσα να βγάλετε τις παρωπύδες, να διαβάσετε προηγούμενα posts (εδώ κι εδώ) και μετά να κρίνετε. Αν σας ζητούσα άραγε να πετάξετε τον οπαδισμό από πάνω σας, θα σας ζητούσα πολλά;
Βλέπετε, νομίζω πως είμαι από εκείνους τους... λίγους ή πολλούς δεν ξέρω, από αυτούς πάντως που προσεγγίζουν το δίλλημα της κάλπης λίγο διαφορετικά. Δεν νομίζω πως υπάρχει σωστή ή λάθος επιλογή, δεν πιστεύω πως υπάρχουν ούτε σωτήριες ούτε καταστροφικές ψήφοι. Αυτό που (πρέπει να) υπάρχει όμως είναι ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
Κι εδώ κάπου φτάνω στον τίτλο αυτού εδώ του post.
Αν και σκηνο-θέτης, δεν νομίζω πως μπορούμε πλέον να κρυβόμαστε πίσω από μια κάμερα ή ένα εκλογικό παραβάν και να λέμε πως για το (όποιο) αποτέλεσμα δεν φέρουμε καμία ευθύνη. Γιατί (ακόμη κι αν) αυτό ισχύει ΑΤΟΜΙΚΑ (που δεν είμαι σίγουρος), δεν μπορεί να ισχύει ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ. Η ευθύνη (και το δικαίωμα) της ψήφου, βλέπετε, είναι πως ψηφίζεις μεν ατομικά, καλείσαι να λειτουργήσεις ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ δε. Να ψηφίσεις με γνόμωνα του τι ΕΣΥ πιστεύεις είναι το ενδεδειγμένο για το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, ποια επιλογή θα συμβάλλει τα μέγιστα για ένα καλύτερο αύριο για τις ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ.
Δικαίωμα σου να ψηφίσεις ότι θέλεις, αλλά και υποχρέωσή σου να το κάνεις με βάση τα σωστά κριτήρια.
Και κλείνω επαναλαμβάνοντας αυτό που έγραψα πιο πάνω. Ειλικρίνα δεν ξέρω αν είμαστε σε θέση, αν έχουμε αρκετά ανεπτυγμένη την αίσθηση της κοινωνικότητας και της συλλογικότητας να επιλέξουμε βάζοντας πάνω απ' όλα το ΟΛΟΝ συμφέρον. Δεν ξέρω πραγματικά...
Θα ήταν ωραίο όμως για μια φορά να ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΜΑΣ και να σταματήσουμε να ρίχνουμε αναθέματα σε τρίτους. Αντέχουμε άραγε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη κατάματα;;;
No comments:
Post a Comment