2011: 'Ενας mini απολογισμός

Το να πει κάποιος πως το 2011 ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους (Έλληνες και μη) θα είναι - φυσικά - κοινότυπο, αυτονόητο και ελάχιστα πρωτότυπο σκηνο-θετικά.

Είναι όμως αλήθεια!

Κι όσο κι αν δεν θέλω τούτος εδώ ο απολογισμός να είναι μια σύνοψη των όσων (σκηνο-θετημένων και μη) έγιναν μέσα στο 2011, δεν μπορώ να μην σχολιάσω το ένα γέγονος που - τουλάχιστον στα δικά μου μάτια - ξεχώρισε.

Δυστυχώς, αρνητικά!

Ποιό ήταν αυτό; Η προφανής (και σε ορσιμένες περιπτώσεις, περήφανη!) άρνησή μας να αλλάξουμε, προσαρμοζόμενοι σε μια ρεαλιστική πραγματικότητα. Η αδυναμία μας να αντιληφθούμε (πρώτα ΕΜΕΙΣ) πως το μοντέλο ζωής που ακολουθούσαμε δεν είναι (και δεν ήταν ποτέ) βιώσιμο, δεν ήταν ποτέ παραγωγικό, δεν ήταν ποτέ αξιοκρατικό, δεν ήταν ποτέ κατάλληλο για ΕΜΑΣ τους ίδιους.

Ξέρετε, είναι άτιμο πράγμα αυτή η "αλλάγη" - από τη μια γοητευτική, πολλά υποσχόμενη και δημιουργική, από την άλλη δύσκολη να επιτευχθεί χωρίς προσήλωση, δέσμευση στον στόχο και πολλή, πολλή προσπάθεια. Κι ακόμη πιο σημαντικό; Για να αλλάξεις, πρέπει πρώτα και κύρια να αναγνωρίσεις πως το σημερινό, το υπάρχον, το status quo δεν (μας) εξυπηρετεί πλέον. Θέλει κότσια, θέλει διαύγεια πνεύματος, θέλει διάθεση για αυτοκριτική - και δυστυχώς εμείς, σαν τις καμήλες, δεν κοιτάξαμε ποτέ τις δικές μας καμπούρες! Κρίμα...

Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μια δύσκολη χρονιά και για μένα, τον διαχειριστή αυτού εδώ του blog. Το blog, όπως θα ξέρετε, έμενε για πολλές μέρες (μπορεί και μήνες) χωρίς ανανέωση. Κι ας είχα πει, πως θα έβρισκα χρόνο. Κι ας είχα πει, πως όταν υπάρχει διάθεση, πάντα βρίσκεται χρόνος.

Δυστυχώς, αποδείχτηκε στην πράξη πως το 2011, διάθεση για blogging δεν υπήρχε! Βλέπετε, όχι, δεν θα το ρίξω στις εύκολες δικαιολογίες περί έλλειψης χρόνου. Ήταν μια μεταβατική χρονιά για μένα το 2011, με πολλές άλλες υποχρεώσεις, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο πίστευα πως το blog αυτό θα ήταν - κατά κάποιο τρόπο - ψυχαναλυτικό, θα με βοηθούσε δηλαδή να βγάλω τις έννοιες και τις υποχρεώσεις από το μυαλό μου και θα με βοηθούσε να ξεπεράσω προβλήματα και θέματα.

Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που αρνιόμουν πειστικά να το "κλείσω" - αν και ήταν προφανές, πως δεν ήταν πια μέσα στις άμεσες προτεραιότητές μου!

Τι θα επιφυλάξει το 2012;

Απλά, δεν έχω ιδέα. Ψυχολογικά, έχω (νομίζω) προετοιμαστεί για ένα πολύ πιο δύσκολο σκηνο-θετικά 2012. Και σε παγκόσμιο και σε εθνικό και σε προσωπικό επίπεδο.

Οι κινήσεις που έγιναν μέσα στο 2011, δεν με έπεισαν καθόλου πως υπάρχει ένα master plan για την επόμενη μέρα στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη, οι Έλληνες αρνούμαστε να αλλάξουμε lifestyle και τρόπο σκέψης και παρ΄ όλες τις καλά σκηνο-θετημένες διακυρήξεις για ανάγκη συσπείρωσης και συνεργασίας, μου φαίνεται πως αυτή εδώ η κρίση (μας) κάνει όλους πιο εγωιστές, πιο εγωκεντρικούς, πιο "παρτάκηδες" απ' 'οσο είμασταν! Είναι σχεδόν... τρομακτικό!

Και τι θα γίνει με το blog; Ίδια απάντηση. Μακάρι να ξερα. Βλέπετε, όταν κάτι το κάνεις απλά σαν hobby, είναι δύσκολο να είσαι 100% αφοσιωμένος σε αυτό. Άλλες φορές δεν υπάρχει χρόνος, αλλές φορές επιλέγεις να κάνεις κάτι άλλο, άλλες φορές δεν υπάρχει απλά διάθεση.

Το σίγουρο είναι ένα. Το blog αυτό δεν θα κλείσει. Γιατί πολύ απλά δεν ΘΕΛΩ να κλείσει. Ξέρω πια, πως δεν μπορώ να υποσχεθώ τακτικές ανανεώσεις, κι έτσι δεν θα το κάνω. Η γωνιά αυτή στον κυβερνοχώρο θα συνεχίσει να υπάρχει, και θα συνεχίσουμε να τα λέμε και να τα σχολιάζουμε σκηνο-θετικά. Ίσως με πιο αραιούς ρυθμούς, αλλά πάντοτε με την ίδια αγάπη και τον ίδιο σεβασμό και στο μέσο και στους αναγνώστες!


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!!