Στην τελική, μόνοι τους έσκαψαν το λάκκο τους!Όταν παίκτες και τεχνική ηγεσία (κατα)δέχονται να παίξουν παιχνίδι στρατηγικής και επιλογής αντιπάλου, ουσιαστικά παραδέχονται (όχι απλά στους τρίτους, αλλά κυρίως - συνειδητά! - στους ίδιους τους τους εαυτούς) πως δεν πιστεύουν στις δυνάμεις τους!
Κι όταν μπαίνεις σ' έναν αγώνα με την λογική να ΜΗΝ τον κερδίσεις, χάνεις τον σεβασμό - όχι μόνο των αντιπάλων, αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό!
Κι αυτό θα σου "βγει" στην συνέχεια!
Όσα κι αν έχω κατά καιρούς... σούρει στον Παναγιώτη Γιαννάκη (και είναι ΠΟΛΛΑ!) δεν μπορώ να μην σχολιάσω το γεγονός πως με αυτόν προπονητή τέτοιου είδους λογικές (επιλογής αντιπάλου) δεν χωράγανε! Οι παίκτες το εκτιμούσαν αυτό και βλέποντας τον προπονητή να πιστεύει τυφλά σε αυτούς, ήταν έτοιμοι να δώσουν και την ψυχή τους για την νίκη!
Κάτι τέτοιο εγώ δεν το είδα σήμερα! Κάτι που σίγουρα πρέπει να ληφθεί υπόψην όταν κληθούν να αποφασίσουν τι θα γίνει με το συμβόλαιο του - αποτυχημένου; - Καζλάουσκας (που έληξε - έχει έρθει άραγε η ώρα να εμπιστευτεί η Εθνική κάποιον από την πολύ καλή νέα γενιά Ελλήνων προπονητών;)
Πήραν σφυρίγματα οι Ισπανοί; Φυσικά και πήραν! Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο - μια ομάδα καλοδουλεμένη, με σοβαρό προπονητή (αν και με πολύ... ζελέ) και δυνατό πάγκο, πρωταθλήτρια Κόσμου (μην το ξεχνάμε!) που παίζει ΠΑΝΤΑ για την νίκη (ακόμη και με δύο τεράστιες ελλείψεις - Γκασόλ και Καλντερόν)!
Κι εμείς, στο άρμα του κάθε... Βασιλακόπουλου!
Κάτι τελευταίο για τον Διαμαντίδη: σε ορισμένες φάσεις σήμερα νόμιζα πως προσπαθούσε να το πάρει μόνος του το παιχνίδι, με σύμμαχο τον Ζήση - δεν τα κατάφερε, και νομίζω πως βιάστηκε να γράψει το τέλος του στην Εθνική (αλλά νομίζω πως είναι υπερβολικό να συγκρίνεται ήδη με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη - για τον απλούστατο λόγο πως δεν θα υπήρχε Διαμαντίδης χωρίς τον Γκάλη και τον Γιαννάκη)
No comments:
Post a Comment