Γιατί να θέλει ο Βαλβέρδε να φύγει;

http://www.sday.gr/Articles/Mixalis-Leanis/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%B9;.aspx?feed=SDay-gr

Γιατί προφανώς πιστεύει ότι ο κύκλος του στην Ελλάδα έχει κλείσει. Με απόλυτη επιτυχία, αλλά έχει κλείσει. Με τον Ολυμπιακό ο Βαλβέρδε έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα.

Αν στον τελικό του Κυπέλλου οι «ερυθρόλευκοι» σηκώσουν την «κούπα», στα μετάλλιά του προσθέτει και δύο νταμπλ. Στην Ευρώπη για έναν πόντο δεν πέρασε στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ που φέτος ήταν το όραμα για τους «ερυθρόλευκους». Για ένα γκολ δεν συνέχισε στη φάση των «8» του Γιουρόπα Λιγκ. Η ομάδα πάτησε στο ψηλότερο ευρωπαϊκό της σκαλί. Οι εμφανίσεις της δημιούργησαν αίσθηση στον ευρωπαϊκό χώρο, αποσπώντας θετικά σχόλια.
Νίκη επί της Αρσεναλ με τρία γκολ στο Καραϊσκάκη, νίκη επί της Ντόρτμουντ με τρία γκολ επίσης στην έδρα των «ερυθρολεύκων», «διπλό» στο «Βελοντρόμ» με αντίπαλο τη Μαρσέιγ, «διπλό» στη Μόσχα με τη Ρούμπιν, «διπλό» στην Ουκρανία με τη Μέταλιστ.

Ο Βαλβέρδε πιστεύει βαθιά μέσα του ότι η ομάδα του με τον ίδιο στον πάγκο έπιασε ταβάνι. Λογικό να θεωρεί λίγο δύσκολο τα φετινά επιτεύγματα να επαναληφθούν και του χρόνου. Μιλάμε πάντα για τα επιτεύγματα εκτός συνόρων, γιατί αυτά πρωτίστως είναι που ενδιαφέρουν τον Βαλβέρδε.
Λίγο δύσκολο με το συγκεκριμένο ρόστερ ο Ολυμπιακός να καταφέρει μια δεύτερη συνεχή εντυπωσιακή χρονιά στην Ευρώπη.

Δεν είναι εύκολο για μια ελληνική ομάδα να πρωταγωνιστεί σε δύο μέτωπα. Και αυτό ο Βαλβέρδε το γνωρίζει πολύ καλά. Ο Ολυμπιακός δεν είναι Μίλαν, δεν είναι Μπαρτσελόνα, δεν είναι ούτε καν Βαλένθια ή Μπιλμπάο, ομάδες που το πλούσιο ρόστερ τους, γεμάτο από εμπειρίες και παραστάσεις, τους δίνει τη δυνατότητα κάθε χρόνο να ανανεώνουν τις ευρωπαϊκές τους επιτυχίες.
Ξέρει το μέγεθος του Ολυμπιακού και γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι θέλει πολύ χρόνο, κόπο αλλά και χρήμα ώστε ο Ολυμπιακός να καθιερωθεί όχι φυσικά στην πρώτη σειρά, αλλά τουλάχιστον στη δεύτερη των ομάδων της Ευρώπης.

Τα ελληνικά πρωταθλήματα τον ενδιαφέρουν, αλλά δεν τον εξιτάρουν. Δεν αποτελούν γι' αυτόν κίνητρο. Δεν είναι από τους προπονητές -με βάση τη νοοτροπία του- που θα έμενε για πάντα στην Ελλάδα έχοντας τη φιλοδοξία να γίνει ο πολυνίκης προπονητής από το εξωτερικό.
Ο Βαλβέρδε σεβάστηκε απόλυτα την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, αν και το μεγαλύτερο μέρος αυτής δεν ταίριαζε ούτε με την αισθητική του ούτε με τη φιλοσοφία του. Προς τιμήν του δεν προσαρμόστηκε, δεν έγινε λίγο Ελληνας, δεν κοίταξε να αμβλύνει τις γωνίες. Ως σοβαρός επαγγελματίας τίμησε τη χώρα που του πρόσφερε δουλειά, τίμησε τις «ιδιαιτερότητές» μας χωρίς να σημαίνει ότι τις αποδέχεται.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ήταν λογικό να αισθάνεται ευχαριστημένος, αλλά όχι ευτυχισμένος που προπονούσε την ομάδα με τους περισσότερους τίτλους στη χώρα. Μεγάλωσε προπονητικά μαζί με τον Ολυμπιακό, μεγάλωσε τον Ολυμπιακό, του παρέδωσε μια νέα νοοτροπία που από τον σύλλογο πλέον εξαρτάται αν θα την κρατήσει ως παρακαταθήκη ή απλά θα την καδράρει για να τη μοστράρει σε εμφανές σημείο.

Ενας ακόμη λόγος εξίσου σημαντικός είναι η οικονομική συγκυρία στη χώρα μας αυτή την περίοδο. Ο Βαλβέρδε αντιλαμβάνεται ότι η γενικότερη ύφεση είναι αδύνατο να μην ακουμπήσει και τον χώρο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Κάτι πιο ανταγωνιστικό και πιο εύπορο εκτός συνόρων είναι σίγουρο ότι θα ήταν πιο ελκυστικό.