SPORTDAY : Αντ. Καρπετόπουλος - Το 2010 ήταν όλα Μπαρτσελόνα

SPORTDAY : Αντ. Καρπετόπουλος - Το 2010 ήταν όλα Μπαρτσελόνα

Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος

karpetshow@yahoo.gr

Ο Γουίλι Σνάιντερ μέσα στη χρονιά που φεύγει τα κέρδισε σχεδόν όλα: έκανε νταμπλ στην Ιταλία, κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, έφτασε με την Ολλανδία στον τελικό του Μουντιάλ κι έχασε το Κύπελλο στην παράταση –κι όμως, δεν βρίσκεται στην τριάδα των υποψήφιων κορυφαίων της σεζόν. Στην Ιντερ λένε ότι αυτό το γεγονός τού έχει δημιουργήσει ένα είδος κατάθλιψης, που είναι αιτία μιας πτώσης της απόδοσής του: δεν είναι απίθανο. Τον τίτλο του κορυφαίου θα διεκδικήσουν ο Μέσι, ο Ινιέστα και ο Τσάβι, δηλαδή τρεις «μπλαουγκράνα». Είναι εύκολο να πεις ότι ο Σνάιντερ αδικήθηκε, ποιος, όμως, θα έπρεπε να βγει από την τριάδα για να χωρέσει αυτός;

Μέσι

Κάποιος θα πει ο Μέσι. Ο Αργεντινός δεν έκανε ένα σούπερ Παγκόσμιο Κύπελλο και σχεδόν απογοήτευσε, ενώ οι τίτλοι που κατέκτησε πέρυσι με την Μπάρτσα ήταν λιγότεροι από αυτούς που κατέκτησε πρόπερσι. Μετράνε, όμως, μόνο αυτά όταν μιλάμε για την αξία ενός ποδοσφαιριστή; Δεν θα το έλεγα. Σ' ένα ποδόσφαιρο που η διάρκεια είναι το βασικό ζητούμενο ο Μέσι παρέμεινε μέσα στη χρονιά που έφυγε ο νούμερο 1 σούπερ σταρ, δηλαδή ο κορυφαίος ποδοσφαιρικός αρτίστας της οικουμένης. Το θεωρείτε λίγο; Μην κάνετε το λάθος έστω να το σκεφτείτε. Ο Μέσι, ίσως από τον καιρό του Ζιντάν, είναι ο πρώτος σταρ που καταφέρνει να κάνει δύο σερί χρονιές σε τοπ επίπεδο. Δείτε τον κατάλογο των νικητών της «Χρυσής Μπάλας»: όλοι είναι σαν να τους έχει χτυπήσει κάποια κατάρα! Ο Ρονάλντο κερδίζει και σακατεύεται. Ο Ριβάλντο κερδίζει κι ένα χρόνο αργότερα ψάχνει ομάδα. Ο Κακά οδηγεί τη Μίλαν στην κορυφή του κόσμου και χάνεται. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο μετά τη χρονιά της έκρηξής του ταλαιπωρείται από τραυματισμούς. Ο Ροναλντίνιο το 2005 συγκρίνεται με τον Πελέ και τον Μαραντόνα και το 2006 θεωρείται ο βασικός υπεύθυνος για το στραπάτσο της Βραζιλιάς στο Μουντιάλ. Ο Μέσι είναι σταθερά στους καλύτερους από τη στιγμή της ενηλικίωσής του χωρίς κανένα απολύτως μπλακ άουτ! Πώς να τον βγάλεις από την τριάδα των καλύτερων της χρονιάς;

Τσάβι

Αδύνατον, επίσης, να αδικήσεις τον Τσάβι. Η εθνική Ισπανίας πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο με αυτόν στο τιμόνι και είναι το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο. Η συνεισφορά του είναι μοναδική και η υποψηφιότητά του αποτελεί μια μεγάλη στιγμή για την ίδια την ιστορία του σπορ. Ο Τσάβι είναι ίσως ο απόλυτος εκφραστής του μοντέρνου ποδοσφαίρου, ο τρόπος που οργανώνει στο παρελθόν ήταν αφάνταστος. Το παιχνίδι του γίνεται αντικείμενο μελέτης και η προσφορά του δεν περιγράφεται με λόγια: κάθε του ματς είναι απόδειξη της προόδου του ποδοσφαίρου, καταργεί στερεότυπα, δημιουργεί ποδοσφαιρική κουλτούρα. Να την πληρώσει ο Ινιέστα και να μη συμπεριληφθεί στην τριάδα; Θα το έβρισκα καταπληκτικά άδικο. Ο Ινιέστα έκρινε τον τελικό, αποδείχθηκε ο παραπάνω ποδοσφαιριστής της πρωταθλήτριας κόσμου –ο άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά για να αλλάξει την ιστορία του τελευταίου Μουντιάλ. Ο Ινιέστα που έχασε τη μισή σεζόν (και βάλε) λόγω τραυματισμού είναι το σύμβολο της ισπανικής επιτυχίας, ο MVP του τελικού, ένα αληθινό παράδειγμα προς μίμηση. Για μένα που αγαπώ τις ποδοσφαιρικές ιστορίες όσο και το θέαμα και τη στρατηγική του σπορ το χαμογελαστό πρόσωπο του Ινιέστα είναι το μοναδικό σύμβολο αισιοδοξίας σε μια χρονιά παγκόσμιας μαυρίλας.

Τίτλοι

Αδικήθηκε ο Σνάιντερ; Οχι. Για έναν απλούστατο λόγο: γιατί μέσα στη σεζόν όλα περιστράφηκαν γύρω από την Μπαρτσελόνα κι αυτός δεν αγωνίζεται στη συγκεκριμένη ομάδα. Μέσα στο 2010 η Μπαρτσελόνα ήταν τα πάντα, γιατί αποτέλεσε ένα αληθινό μέτρο σύγκρισης για όλους και όλα. Η Μπάρτσα δεν κέρδισε όλους τους τίτλους μέσα στη χρονιά, όπως είχε κάνει ένα χρόνο πριν. Ομως (όπως χρόνια τώρα υποστηρίζω), κανένας τίτλος δεν είναι σημαντικότερος από το ποδόσφαιρο και η συγκεκριμένη ομάδα πιο πολύ και από το να κερδίζει τίτλους γράφει αυτόν τον καιρό την ιστορία του σπορ, παρουσιάζοντας συχνά-πυκνά μια ιδανική εκδοχή του. Ολοι όσοι την ανταγωνίζονται είναι κομπάρσοι στη δική της ιστορία –δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιστορία είναι πάντα σκληρή. Πάρτε για παράδειγμα τον Μουρίνιο. Το κατόρθωμά του μέσα στη χρονιά δεν ήταν η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά το ότι απέκλεισε την Μπαρτσελόνα. Αν είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να παίξει με τους Καταλανούς, η επιτυχία του θα ήταν σαφώς μικρότερη. Η πρόσληψή του από τη Ρεάλ Μαδρίτης, άλλωστε, δεν έγινε μόνο γιατί είναι ικανός, αλλά γιατί αποδείχθηκε ο μόνος που δυσαρέστησε τον άπιαστο αντίπαλο. Που όταν τον ξαναβρήκε μπροστά του τον σκόρπισε!

Ατυχία

Η Μπάρτσα είναι το έπος, η σάγκα, η ιστορία που ζούμε. Μπορεί να μην κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, όμως κατέκτησε το Μουντιάλ: οι Ισπανοί επικράτησαν γιατί ασπάστηκαν τη νοοτροπία της, τον τρόπο παιχνιδιού της, τη θέλησή της να αναλαμβάνει παντού και πάντα την πρωτοβουλία. Στον τελικό χρειάστηκε να κάμψουν και τη σκληρότητα των Ολλανδών, που έπαιξαν κυριλέ αντιποδόσφαιρο. Η ατυχία του μεγάλου Σνάιντερ ήταν ότι δεν βρίσκονταν στην ομάδα που τιμά το ποδόσφαιρο.